"Słońce Scortów" Laurent Gaudé

Luciano Mascalzone był postrachem wioski Montepuccio przez wiele lat. Teraz, po piętnastu latach więzienia, wraca, by dokonać jeszcze jednej rzeczy - spotkać Filomenę, o której marzył przez lata za kratami. Ich spotkanie dokonuje się bez słów, łączą się tylko ich ciała. Spełniony Luciano poddaje się linczowi mieszkańców tego południowowłoskiego miasteczka. Na chwilę przed śmiercią dowiaduje się jednak, że matką jego syna nie będzie od dawna nie żyjąca Filomena lecz jej siostra Immacolata. Wraz z jej synem Rocco powstaje rodzinna historia Scortów.

Gaudé niespiesznie opowiada dzieje naznaczonej przestępstwem i diabolicznym śmiechem rodziny. Siłą Scortów są ich więzy, ich niewzruszona wiara w siebie, własne siły i wzajemne wsparcie. W pocie czoła Scortowie budują swoją egzystencje poprzysięgując, iż kolejnym pokoleniom przekazywać będą istotę swych doświadczeń.

To powieść o rodzinnej dumie, o wspólnocie a także o dopasowaniu się do społeczności. To także powieść o Apulii - każda strona przesycona jest palącym słońcem i umiłowaniem natury. Słońce kieruje życiem mieszkańców Montepuccio i słońce rządzi życiem Scortów. Miłość do spalonych słońcem wzgórz, porośniętych drzewami oliwnymi wydaje się być przekazywana z mlekiem matki. Autor wzbudza w czytelniku zachwyt nad prostymi potrawami, nad surowym pięknem wzgórz i wszechobecnością morza.

Trudno opisać atmosferę i bogactwo motywów powieści - intuicyjnie czuję, że jest ich wiele, że są one bardziej czytelne, dla osób znających życie w zagubionych między wzgórzami włoskich miasteczkach. Nie przeszkadza to jednak oddać się urokowi książki. Gaudé udaje się stworzyć niepowtarzalną atmosferę i opisać historię kilku pokoleń Scortów bez nagromadzenia wielu wydarzeń i dbania o wartką akcję.

Zdecydowanie polecam!

Moja ocena: 5/6

Laurent Gaudé, Die Sonne der Scorta, tł. Angela Wagner, 254 str., dtv.