Bardzo cieszyłam się na ten zbiór brazylijskich opowiadań. Wyobrażałam sobie, że poznam jeszcze więcej literatury z tego kraju i liczyłam na to, że któreś z opowiadań zachwyci mnie na tyle, by poznać jego autora bliżej. Dwa miesiące po lekturze nie jestem w stanie przypomnieć sobie treści żadnego z nich. Początkowo sądziłam, że stało się tak, bo czytałam je na wyrywki w dość stresującym okresie, ale obawiam się, że chyba jednak żadne z nich nie było na tyle dobre/poruszające, by mnie zachwycić.
Zbiór zawiera dwadzieścia tekstów, przeważnie bardzo krótkich, cała książka ma niewiele ponad sto stron! To zdecydowanie za mało, by bliżej poznać Brazylię i jej wielokulturowość. Wydawca postarał się, by wśród autorów znalazły się zarówno kobiety i mężczyźni, a przede wszystkim, by wszyscy byli stosunkowo młodzi. Z zamieszczonych na końcu książki krótkich biografii (świetny pomysł!) wynika, że niemal wszyscy urodzili się w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Nie tylko w kwestii autorów widać sporą różnorodność, same opowiadania także utrzymane są w odmiennej stylistyce - od melancholijnych po ironiczne czy wręcz wesołe. Mimo tej troski wydawcy o różnorodność, ja jej nie odkryłam, bardziej miałam wrażenie monotonii, przypadkowego zestawienia tekstów, których największą zaletą jest dbałość o warsztat pisarski.
Myślę, że będę wracać do tych opowiadań, nie do całego zbioru ale do pojedynczych tekstów. Mam wrażenie, że taka lektura da mi możliwość lepszego poznania każdego z autorów. Czytanie jednym ciągiem kilkustronicowych opowiadań tak przeróżnych autorów zamazało ich indywidualizm.
Moja ocena: 3/6
Popcorn unterm Zuckerhut. Junge brasilianische Literatur, 142 str., Verlag Klaus Wagenbach 2013.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz