"Rodzinka Szkaradków i ja", "Rodzinne kłopoty i ja" Natalia Rolleczek

Po przeczytaniu kolejnych dwóch tomów z Judytą Jelonek w roli głównej, zdecydowanie stwierdzam, że mam dość. Nie oznacza to, że te książki są złe, ale zwyczajnie zaczęłam czuć przesyt konwencją tych powieści. Zasadzenie akcji na pomyłkach, nieporozumieniach i nieokiełznanej fantazji Judyty jest dowcipne, ale po pewnym czasie zaczyna nużyć. Szczególnie wyraźnie odczułam zniechęcenie tematem podczas lektury trzeciej części, wyraźniej najsłabszej. Tymczasem Rodzinka Szkaradków i ja jest chyba najbardziej udanym tomem.

Szkaradkowie to nazwisko pewnej rodziny, która nagle i niespodziewanie wkracza w spokojne życie Judyty, przygotowującej się do wyjazdu na wakacje. Pobyt nad jeziorem Rożnowskim oddala się jednak w siną dal, gdy samotnie rezydującą w mieszkaniu Judytę, odwiedza Daniela Szkaradek. Gość powołuje się na zażyłą znajomość z mamą Judyty oraz opowiada o nieszczęśliwym splocie wypadków, który doprowadził do utraty lokum. Tymczasem owa Daniela stoi tuż przed egzaminami i musi się gdzieś zatrzymać. Judycie dosłownie odbiera mowę i siłę działania, co w przypadku Judyty jest wydarzeniem niezwykle rzadkim. Daniela jednak pobija Judytę na wielu polach. Ta zdecydowana, zorganizowana i energiczna osoba zaprowadza w mieszkaniu nowe porządki. Judycie nie starcza ani siły, ani animuszu, by zaprotestować i stopniowo poddaje się działaniom Danieli, która nie jest tą osobą, za którą się podawała. 

Rolleczek bardzo dowcipnie opisała perypetie Judyty, która wbrew sobie ląduje w Starym Sączu, gdzie od razu zyskuje amanta w postaci miejscowego policjanta. Mniej zachwycające za to są opisy traktowania niemowląt. Z przerażaniem czytałam o traktowaniu dzieci, pozostawianiu ich samym sobie, wysyłaniu w siną dal z nieznaną w sumie osobą i karmieniu niewiadomo czym. Zadziwiające jest też zachowanie niemowląt, które właściwie nigdy nie płaczą, niczego nie wymagają i niemal ciągle śpią. 

W ostatnim tomie akcja powraca na łono kochanej rodzinki. Tata Judyty zamieszkuje wraz z rodziną, ale nadal wydaje się być gościem w domu. Mama nie rozmawia z nim szczerze, właściwie nikt nie ma odwagi przeprowadzić z nim wyjaśniającej i oczyszczającej rozmowy, więc akcja bazuje na przypuszczeniach, snutych przez kobiecą część rodziny, z babcią na czele. Bardzo dziwne wydało mi się takie zachowanie rodziny. Nie potrafię sobie wyobrazić, że dawno nie widziany ojciec, nie informuje żony ani dorosłych córek o swoich planach zawodowych oraz o położeniu finansowym. 

Judyta tymczasem próbuje zadomowić się w nowej klasie - po wypadku (jakim dokładnie nie wiadomo), musi repetować rok i trafia na wyjątkowo nudną i nieciekawą grupę dziewcząt. Jej pomysł na ożywienie niemrawej klasy będzie oczywiście brzemienny w konsekwencje. 

Mimo ciekawych zawirować wokół babci, a także mojej ulubionej sąsiadki Flokowej i jej córek, ten tom najmniej mnie wciągnął i zainteresował. Odczuwałam wyraźnie, że pomysły autorki są na wyczerpaniu, a zakończenie wydało mi się być nieco naciągane.

Cieszę się, że przynajmniej te dwa tomy, mogłam czytać w tym wydaniu, opatrzonym świetnymi ilustracjami Barbary Dutkowskiej. Popatrzcie sami:

Natalia Rolleczek, Rodzina Szkaradków i ja, Rodzinne kłopoty i ja, 286 str., Nasza Księgarnia 1985.