Niestety zupełnie ominęła mnie pierwsza część tego zbioru - a przecież uwielbiam opowieści usnute na bazie faktów. Ta książka powstała we współpracy z Michałem Fajbusiewiczem, autorem programu Crime+Investigation i jest w pewnym stopniu okrojoną wersją serii Na F/Aktach wydawnictwa Od Deski Do Deski. Okrojoną, bo zamieszczone tu teksty nie są tak pełnowymiarowe i rozbudowane.
Siedmiu autorów kryminałów wybrało jedną ze zbrodni, które swego czasu były znane w całej Polsce i stworzyło na jej podstawie tekst. Każdy autor inaczej potraktował swoją sprawę. Dotychczas nie czytałam kryminałów żadnego z autorów, więc lektura była dla mnie tym bardziej ciekawa i zawierała w sobie jeszcze jeden aspekt - pewnego rodzaju sondy, po czyje książki w przyszłości sięgnę. Może nie włączając tu Wojciecha Chmielarza, bo jego kryminał od jakiegoś czasu mam już na kindle i na pewno go przeczytam.
Ten zbiór czyta się dobrze z wielu powodów - oczywiście najważniejszym z nich jest treść, ale niemniej istotne jest podejście autorów. Każdy z nich ujął bowiem swój temat z zupełnie innej perspektywy, próbując wejść w mózg mordercy, zrozumieć jego motywy i sposób myślenia. Czasem autor będzie niewidzialny, a czasem komentuje swój tekst, tak jak robi to Igor Brejdygant. Jak to ze zbiorami bywa, niektóre opowieści trafiły do mnie bardziej. Najmniej odpowiada mi styl Marty Guzowskiej, która wzięła na warsztat historię dwóch nastolatek. Wiktoria pomogła Agacie popełnić samobójstwo, a może ją wyręczyła? Autorka spisała ich historię w postaci gry komputerowej. Agata i Wiktoria są graczami w fatalnej grze, w której gra się o życie i przetrwanie. Tak jak Super Mario, pokonują kolejne poziomy, niestety ich gra kończy się śmiercią. Posunięcie autorki nie jest złe - problem przenoszenia przez wciąż niedojrzałe nastolatki rzeczywistości wirtualnej do realu jest oczywisty i nie podlega dyskusji. Mnie po prostu nie odpowiada dość telegraficzny styl Guzowskiej.
Wielkim zaskoczeniem jest za to tekst Małgorzaty i Michała Kuźmińskich, opisujących morderstwo podczas satanistycznego rytuału. Autorzy pogłębiają swój tekst o tło społeczne, kulturowe, szpikują go mnóstwem szczegółów z ówczesnej Polski, doszukując się fascynacji szatanem w szybkich przemianach społeczno-politycznych. To dojrzały tekst, poruszający mnóstwo aspektów.
Pozostałe sprawy są równie ciekawe, choć to pewnie złe słowo - każda z nich to przecież potworne morderstwo. Chmielarz wybrał przypadek uwodziciela-mordercy, który swoją ofiarę poznał przez Internet i w ekspresowym tempie uwiódł i zmanipulował. Czornyj skupił się na niezwykle trudnym temacie - człowieka, który mordował na tle seksualnym, psychopaty, na którego życiu zaważyły traumatyczne przeżycia z dzieciństwa. Opowieść Opiat-Bojarskiej skupia się na zabójstwie z zazdrości. Mężczyzna zabija koleżankę swojej dziewczyny, która planowała spędzić z nią wspólnie sylwestra, a według zabójcy miała zbyt duży wpływ na ukochaną. Bezsensowna, brutalna zbrodnia. Bardzo byłam ciekawa tekstu słynnej Puzyńskiej, z którą dotychczas nie miałam przyjemności się spotkać. Jej opowieść jest chyba najkrótsza, co nie ma wpływu na jakość. Autorka przypomina sprawę mężczyzny, który zamordował cztery osoby, wyładowując swoją frustrację. Każda z ofiar miała negatywny wpływ na jego życie. To dobry, dosadny tekst.
Na koniec słowo o pierwszym opowiadaniu Igora Brejdyganta - pisze on o młodym mężczyźnie, który zaginął na morzu. Do dziś nie wiadomo, czy jego zniknięcie jest samobójstwem czy morderstwem. Zagadkowa sprawa, ciekawe ujęcie autora - niestety stylistycznie nie trafił w mój gust.
Nie znam programu Fajbusiewicza i zapewne nigdy go nie poznam, ale takich historii mogłabym przeczytać jeszcze wiele. Mam nadzieję, że powstanie kolejny tom, ja na szczęście mam jeszcze przed sobą pierwszy.
Moja ocena: 5/6
Igor Brejdygant, Wojciech Chmielarz, Max Czornyj, Marta Guzowska, Małgorzata i Michał Kuźmińscy, Joanna Opiat-Bojarska, Katarzyna Puzyńska, Opowiem Ci o zbrodni. Historie prawdziwe, 328 str., Kompania Mediowa 2019.
Siedmiu autorów kryminałów wybrało jedną ze zbrodni, które swego czasu były znane w całej Polsce i stworzyło na jej podstawie tekst. Każdy autor inaczej potraktował swoją sprawę. Dotychczas nie czytałam kryminałów żadnego z autorów, więc lektura była dla mnie tym bardziej ciekawa i zawierała w sobie jeszcze jeden aspekt - pewnego rodzaju sondy, po czyje książki w przyszłości sięgnę. Może nie włączając tu Wojciecha Chmielarza, bo jego kryminał od jakiegoś czasu mam już na kindle i na pewno go przeczytam.
Ten zbiór czyta się dobrze z wielu powodów - oczywiście najważniejszym z nich jest treść, ale niemniej istotne jest podejście autorów. Każdy z nich ujął bowiem swój temat z zupełnie innej perspektywy, próbując wejść w mózg mordercy, zrozumieć jego motywy i sposób myślenia. Czasem autor będzie niewidzialny, a czasem komentuje swój tekst, tak jak robi to Igor Brejdygant. Jak to ze zbiorami bywa, niektóre opowieści trafiły do mnie bardziej. Najmniej odpowiada mi styl Marty Guzowskiej, która wzięła na warsztat historię dwóch nastolatek. Wiktoria pomogła Agacie popełnić samobójstwo, a może ją wyręczyła? Autorka spisała ich historię w postaci gry komputerowej. Agata i Wiktoria są graczami w fatalnej grze, w której gra się o życie i przetrwanie. Tak jak Super Mario, pokonują kolejne poziomy, niestety ich gra kończy się śmiercią. Posunięcie autorki nie jest złe - problem przenoszenia przez wciąż niedojrzałe nastolatki rzeczywistości wirtualnej do realu jest oczywisty i nie podlega dyskusji. Mnie po prostu nie odpowiada dość telegraficzny styl Guzowskiej.
Wielkim zaskoczeniem jest za to tekst Małgorzaty i Michała Kuźmińskich, opisujących morderstwo podczas satanistycznego rytuału. Autorzy pogłębiają swój tekst o tło społeczne, kulturowe, szpikują go mnóstwem szczegółów z ówczesnej Polski, doszukując się fascynacji szatanem w szybkich przemianach społeczno-politycznych. To dojrzały tekst, poruszający mnóstwo aspektów.
Pozostałe sprawy są równie ciekawe, choć to pewnie złe słowo - każda z nich to przecież potworne morderstwo. Chmielarz wybrał przypadek uwodziciela-mordercy, który swoją ofiarę poznał przez Internet i w ekspresowym tempie uwiódł i zmanipulował. Czornyj skupił się na niezwykle trudnym temacie - człowieka, który mordował na tle seksualnym, psychopaty, na którego życiu zaważyły traumatyczne przeżycia z dzieciństwa. Opowieść Opiat-Bojarskiej skupia się na zabójstwie z zazdrości. Mężczyzna zabija koleżankę swojej dziewczyny, która planowała spędzić z nią wspólnie sylwestra, a według zabójcy miała zbyt duży wpływ na ukochaną. Bezsensowna, brutalna zbrodnia. Bardzo byłam ciekawa tekstu słynnej Puzyńskiej, z którą dotychczas nie miałam przyjemności się spotkać. Jej opowieść jest chyba najkrótsza, co nie ma wpływu na jakość. Autorka przypomina sprawę mężczyzny, który zamordował cztery osoby, wyładowując swoją frustrację. Każda z ofiar miała negatywny wpływ na jego życie. To dobry, dosadny tekst.
Na koniec słowo o pierwszym opowiadaniu Igora Brejdyganta - pisze on o młodym mężczyźnie, który zaginął na morzu. Do dziś nie wiadomo, czy jego zniknięcie jest samobójstwem czy morderstwem. Zagadkowa sprawa, ciekawe ujęcie autora - niestety stylistycznie nie trafił w mój gust.
Nie znam programu Fajbusiewicza i zapewne nigdy go nie poznam, ale takich historii mogłabym przeczytać jeszcze wiele. Mam nadzieję, że powstanie kolejny tom, ja na szczęście mam jeszcze przed sobą pierwszy.
Moja ocena: 5/6
Igor Brejdygant, Wojciech Chmielarz, Max Czornyj, Marta Guzowska, Małgorzata i Michał Kuźmińscy, Joanna Opiat-Bojarska, Katarzyna Puzyńska, Opowiem Ci o zbrodni. Historie prawdziwe, 328 str., Kompania Mediowa 2019.
Jakkolwiek to zabrzmi - lubię takie klimaty. Także jeśli będę miała okazję pewnie sięgnę, ale zacznę od pierwszego zbiorku.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam! ;)
No właśnie, ja też lubię.
UsuńZatem warto sobie zapisać, w końcu opowiadania to rzadkość.
OdpowiedzUsuńRzadkość? Jakoś odnoszę inne wrażenie.
Usuń