"Czarnoksiężnik z Krainy Oz" L. Frank Baum

To jedna z tych książek, które uwielbiałam będąc dzieckiem. Do dziś pamiętam jak wyszukiwałam w szkolnej bibliotece ten i kolejne tomy przygód Dorotki w Krainie Oz. Nawet przypominam sobie, w którym miejscu stały i czuję wspaniałą atmosferę tego miejsca. Niestety w bibliotece było niewiele egzemplarzy i trudno było je wypożyczyć. Zawsze marzyłam o powrocie do książek Bauma i gdy kilka lat temu okazało się, że Starsza Czytelniczka będzie wraz ze szkołą wystawiać przedstawienie na podstawie tej książki, zaczęłam szukać polskiego wydania. Na początku trafiłam na same koszmarnie ilustrowane wersje, aż udało mi się odnaleźć tę, cudownie wydan ą książkę.

Wtedy przeczytałam tę książkę córce, a teraz synowi, bo i u niego przyszła kolej na przedstawienie, a na dodatek przypadła mu rola Blaszanego Drwala!

Dorotka mieszka na suchej, bezbarwnej prerii, z której trąba powietrzna unosi ją do cudownej krainy Oz. Dziewczynka niechcący, lądując tam, zabija Złą Czarownicę ze Wschodu i poznaje pierwszych mieszkańców zadziwiającej krainy, czyli Manczkinów. Od nich i od Dobrej Czarownicy dowiaduje się, że w powrocie do Kansas może pomóc jej tylko Wielki Oz. W czasie długiej i pełnej przygód wędrówki poznaje Stracha na Wróble, Blaszanego Drwala i Lwa. Myślę, że historia czwórki podróżników jest powszechnie znana i dlatego nie będę jej przytaczać w detalach, wolę napisać o naszych wrażeniach z lektury.

W moich oczach powieść się nie zestarzała, a i z przyjemnością obserwowałam błysk w oczach dzieci i dość łatwo ulegałam namowom do przeczytania kolejnego rozdziału. Zauważyłam, że nie tylko przygody bohaterów ciekawiły dzieci ale także nietypowe spotkania z mieszkańcami Krainy Oz oraz sposób w jaki rozwiązywali pojawiające się w czasie wędrówki problemy. Przed każdą kolejną przeszkodą Dorota i jej towarzysze dyskutowali możliwości jej pokonania, mój syn także miał swoje propozycje, wtrącał uwagi, dopytywał.

Najważniejszym jednak punktem i impulsem do dyskusji był cel wyprawy Stracha, Drwala i Lwa. Strach, który pragnie uzyskać rozum, zaskakuje bowiem racjonalnym myśleniem i dobrymi pomysłami. Drwal, który niczego nie pragnie tak, jak serca rozczula wrażliwością, a tchórzliwy lew udowadnia raz po raz swoją odwagę.
Zaskoczeniem za to był sam Oz - szarlatan i oszust. Dla dorosłych to smutny przykład jak łatwo omamić cały naród, dla dziecka niespodziewany obrót akcji.

Sporo czasu spędziliśmy na podziwianiu cudownych ilustracji Roberta Ingpena. Wiele z nich zajmuje obie strony, niektóre wspaniale skomponowane są z tekstem. Nastrojowe, delikatne szkice zachwyciły nas wszystkich. Zresztą książka jest pięknie wydana - twarda oprawa, zakładka, przemyślany układ stron - po prostu zachwyt!

Bardzo chciałabym przeczytać kolejne tomy, na język polski zostały przetłumaczone jeszcze trzy, ale ogarnęła mnie rozpacz, gdy zobaczyłam ilustracje. Obawiam się, że będziemy musieli zdecydować się na wersję angielską. Na szczęście dzieciom, w przeciwieństwie do mnie, wszystko jedno.

Moja ocena: 5/6

L. Frank Baum, Czarnoksiężnik z Krainy Oz, tł. Stefania Wortman, 192 str., Buchmann 2011.