Książka ciekawa, ale też niełatwa w czytaniu. Trzeba się rozsmakować w języku Llosy i wciągnąć w kosntrukcję powieści, żeby czytać z podziwem i rozkoszą. Autor opisuje naprzemiennie życie Flory Tristán oraz Paula Gauguina. Flora jest babką malarza, kobietą, która poświęciła życie walce o prawa kobiet i robotników. Llosa opisując ostatnie lata życia postaci wplata ich wspomnienia - ten ciekawy sposób narracji czyni akcję wartką. Treść książki jest ciekawa nie tylko dla wielbicieli malarstwa Gauguina - Llosa opisuje koleje życia człowieka szukającego, odkrywającego swoje prawdziwe ja. Podobnie w przypadku Flory, autor ukazuje ewolucję jej charakteru i osobowości. Zakończenie nie może zaskakiwać, bo to swojego rodzaju biografie, jednak ciekawość nie opuszcza czytelnika do ostatnich stron.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz