"Wyznawcy" Zoë Heller

Słynny nowojorski adwokat Joel Litvinoff ma podczas rozprawy sądowej wylew. Podczas gdy Joel le ży nieprzytomny w szpitalu, jego żona Audrey dokonuje nieprzyjemnego odkrycia - poznaje kochankę i syna męża. Jego córki również zmieniają swoje życie. Rosa nawiązuje kontakt z ortodoksyjnymi Żydami, a Karla przechodzi kryzys małżeński i poznaje w szpitalu, w którym pracuje jako pracownik społeczny, Egipcjanina, który akcpetuje ją taką, jaką jest. Przybrany syn Joela i Audrey - Lenny znów wraca do brania narkotyków. Trzeba przyznać, że jest to dość zagmatwana i nietypowa konstelacja rodzinna, w centrum której stoi ekscentryczna Audrey.

Audrey nie da się lubić, wzbudza ona wręcz złość, oburzenie, niechęć. Audrey wszystkich obraża, przekręca intencje innych, szykanuje córki, poniża i ironizuje. Jest po prostu okropna. Audrey jednak także cierpi. Cierpi, gdy odkrywa, że czterdzieści lat małżeństwa z Joelem nie było sielanką. Audrey wie, że nic nie jest w stanie już naprawić, bo Joel umiera. Swoim aroganckim zachowaniem próbuje zachować fason i nadal być dawną, ciętą osóbką.

Heller pisze dowcipnie, barwnie, soczyście. Wiele scen zaskakuje komizmem sytuacyjnym - czyta się je wręcz filmowo. Jej książka wydaje się być stworzona na scenariusz filmowy. Bohaterowie naszkicowani są krótko acz wyraziście, a autorce udaje się w tej, praktycznie niewielkiej objętościowo, książce zawrzeć całą paletę problemów, z jakimi borykają się poszczególne osoby.

Niestety nie podobał mi się przekład powieści, raziły mnie niezręczne zwroty i zbyt bezpośrednie tłumaczenie niektórych wyrażeń.

"Wyznawców" czyta się lekko i szybko - jest to książka akurat na jeden - dwa zimowe wieczory. Mimo tłumaczenia polecam:)

Moja ocena: 3,5/6

Zoe Heller, Wyznawcy, tł. Hanna Pawlikowska-Gannon, 341 str., MUZA.