"Idylle der Hyänen" Friedrich Ani

Całkiem przypadkowo zdecydowałam się na wysłuchanie tego kryminału. O autorze wiele nie wiedziałam ale skusiły mnie niemieckie klimaty i ciekawe pochodzenie pisarza (syryjsko-śląskie). Ta książka jest pierwszą z jego drugiego cyklu, którego głównym bohaterem jest były mnich, komisarz Polonius Fischer. W garażu dwóch chłopców, grających tam w piłkę nożną znajduje0 ciało kobiety. Okazuje się, że to Nele Schubart, samotna matka, która nie utrzymywała kontaktu z rodziną, lubiła za to przygodne męskie znajomości. Polonius Fischer wraz ze współpracownikami, a zwłaszcza młodą policjantką Liz ropozczyna śledztwo od przesłuchania mieszkańców bloku, do którego należy garaż. Rozmowy z mieszkańcami, a także identyfikacja zmarłej nie posuwają śledztwa do przodu. Nie wiadomo także, gdzie przebywa i czy żyje jej siedmioletnia córka. Dopiero spostrzegawcza pracowniczka chińskiej restauracji podsuwa trop - zaobserwowała bowiem Nele wraz z pewnym mężczyzną podczas wizyty w lokalu. Odnaleziony mężczyzna popchnie jednak śledztwo w zupełnie innym kierunku.... Śledczy będą musieli poruszać się po bardzo cienkiej linii między morderstwem, aktywną eutanazją, a samobójstwem.

Ten kryminał ma bardzo metafizyczny wymiar. Polonius, jako były mnich, nie wypiera się wiary. Podczas przesłuchań i rozmów często odwołuje się do tekstów biblijnych, a na komisariacie wprowadził medytacyjny zwyczaj głośnego czytania. Milczenie i aktywne słuchanie to jego największe atuty. Także ofiary (bo będzie ich dwie) na pewien sposób są do niego podobne. Każda z tych osób poszukuje - opuszczenie klasztoru jako motyw pojawia się aż u dwojga bohaterów, a pogoń za spełnieniem i odnalezieniem w życiu prawdy oraz spokoju ducha przyświeca każdej z nich. Nie każdemu jednak ta sztuka się udaje. 

Może się wydawać, że taki wątek wpływa na akcję spowalniająco, czy nawet kontraproduktywnie, tak jednak nie jest. Mnie takie pogłebięnie motywów życia i działania bardzo się podobało. Podobnie jak postać komisarza - pewnego siebie stoika, a równocześnie filozoficznie i refleksyjnie nastawionego do życia człowieka.

Zresztą czytelnik niemal od początku zna sprawcę, bo akcja prowadzona jest dwutorowo, a w napieciu trzyma go wspólne z policjantami odkrywanie motywu działania zarówno ofiar jak i oprawców.

Nie tylko Polonius Fischer to bardzo udana postać, pozostali policjanci, a także mordercy i przesłuchiwani to świetnie naszkicowane charaktery. Ani zachwyca językiem - kunsztowne zdania, których celem nie jest tylko przekazywanie koniecznej informacji ale również przygotowanie dla czytelnika wspaniałej literackiej uczty. Świetna interpretacja lektora pozwoliła mi w pełni zachwycić się stylem Aniego. 

Moja ocena: 5/6

Friedrich Ani, Idylle der Hyänen, 352 str., czytał Jürgen Uter, Jumbo Verlag.