9

W ten weekend minęło dziewięć lat, odkąd napisałam pierwszego - krótkiego i nieporadnego - posta. Od tego czasu blog rozrastał się, zmieniał, ja dojrzewałam czytelniczo i pisarsko. Mimo moich planów z dzieciństwa, moje dorosłe życie zawodowe z książkami nigdy nie było ściśle związane, więc to miejsce było i jest realizacją moich marzeń i ciągot. Ten blog  w jakiś sposób zaspakaja mnie intelektualnie, zmusza do dyscypliny i zachęca do poszukiwań czytelniczych. Od początku nie celowałam w szerokie grono czytelników, co więcej nawet nie sądziłam, że kiedykolwiek bym takie mogła mieć. Teraz wiem, że sa osoby, które tu zaglądają lub które śledzą moje wpisy na fejsbuku i sprawia mi to wielką przyjemność. Jeśli w życiu realnym z nikim o książkach porozmawiać nie mogę, to niech Internet będzie miejscem, gdzie mogę spełniać to marzenie. Czasami zazdrośnie spoglądam na blogi poczytne i znane, ale potem jednak dochodzę do wniosku, że wolę spokój i ciszę oraz kibicowanie sławnym blogowiczom. Jeśli jednak chcecie połechatć moje ego, nie obrażę się, jeśli będziecie do mnie pisać, komentować moje wpisy i polecać mojego bloga :)

Przez te dziwięć lat napisałam wiele postów, opisałam tutaj każdą przeczytaną przeze mnie książkę (zaledwie garstka z nich została zrecenzowana dla Archipelagu) i tylko raz miałam dłuższy przestój, spowodowany problemami osobistymi. Ale nawet wtedy udało mi się wszystkie wówczas przeczytane książki opisać, z czego jestem bardzo dumna. Teraz także borykam się z problemami czytelniczymi. Ostatni raz nie mogłam czytać, gdy byłam w pierwszej ciąży. Teraz przyczyn nie znam (przepracowanie? głowa zajęta innymi sprawami?), zaczęłam kilka książek i nic. Trduno, przeczekam i troszkę sobie pomogę. Od jutra będę wyznaczała sobie czas na czytanie, by oderwać się od natłoku obowiązków, Internetu i ogromu negatywnych wiadomości. Jestem przekonana, że gdy już wpadnę w ciąg, będzie tylko lepiej. 

Kochani dziękuję za to, że zaglądacie, komentujecie, radzicie, a przede wszystkim za życzliwość - bo w tym miejscu trafiam tylko na przyjazne mi osoby! Przez tyle lat blogowania chyba nie miałam ani jednej nieprzyjemnej sytuacji, ani jednego przykrego spotkania. Dziękuję tym, którzy czytają ze mną książki w wyzwaniach, nawet jeśli nie są one już na topie i trochę się przykurzyły, dziękuję tym, którzy co miesiąc angażują się w stosikowe losowanie - nie wiem, jak wy, ale ja dzięki niemu przeczytałam wreszcie mnóstwo książek, które od lat kurzyły się na półce. Dziękuję wreszcie tym, którzy po prostu czytają to, co piszę. Ta świadomość jest niezwykle budująca i napawa mnie dumą - serio, czuję się niezwykle dumna, gdy myślę o tym, że ludzie z całego świata tutaj zaglądają. 

Na końcu częstuję was wirtualnie tortem, szampanem i mam nadzieję, że zostaniecie ze mną do dziesiątych urodzin, a może jeszcze dłużej?

Oba zdjęcia znalezione na Pinterest