"Angkor" Jacek Pałkiewicz

Nie mogłam się doczekać tej książki. Jak najprędzej chciałam skończyć poprzednią, by móc zabrać się za "Angkor". Co chwilę łypałam łakomie w stronę książkowego stosu i zacierałam z rozkoszą ręcę na tę ucztę. Angkor Wat to jeden z moich wymarzonych celów podróżniczych, byłam już bardzo blisko ale różne okoliczności nie pozwoliły mi pojechać do Kambodży. Był tam za to niedawno mój mąż, który nie przepada za zabytkami i świątyniami. Wrócił oczarowany, przywożąc setki przepięknych zdjęć. Od tego czasu oglądamy i czytamy wszystko, co na temat Angkoru nam w ręce wpadnie. Miesiąc temu oglądaliśmy szalenie ciekawą dokumentację o powstawaniu budowli i miałam ogromną nadzieję pogłębić moją wiedzę na ten temat.

Spodziewałam się po książce Pałkiewicza gruntownych informacji na temat budowy, konstrukcji i historii świątyń. Jakże gorzko się zawiodłam. Niestety ten pan nie potrafi pisać. Zupełnie nie potrafi. Nie chcę umniejszać jego osiągnięć odkrywczo-podróżniczych, bo są one naprawdę ogromne, ale książek nie powinien pisać. Planowałam zacytowanie kilku zdań z książki, ale są one tak żenująco toporne, że jednak z tego pomysłu zrezygnuje. Nie tylko jednak brak jakiegokolwiek stylu przeszkadza, radzi również megalomania i samozachwyt podróżnika. Wręcz zawstydzały mnie opisy własnych osiągnięć i dygresje na własny temat. À propos dygresji - pan Pałkiewicz nie miał pomysłu na konstrukcję książki. Mimo podziału na rozdziały (zatytułowane nazwami poszczególnych świątyni) czytelnik zatapia się w chaosie. Autor snuje swoje opowiadania nie trzymając się tematu, wrzucając nie powiązane tematycznie dygresje na temat napotykanych podróżników czy własnych przeżyć w innych krajach. Jeszcze gorsze są liczne truizmy o masowym wzroście turystów, o nieszczeniu środwiska - zdania tak oczywiste, że aż wstyd je czytać. Chyba właśnie to odbieganie od tematu najbardziej mnie denerwowało.

Pan Pałkiewicz stworzył kompilację cytatów z dzienników innych podróżników, okraszoną wyciągami z przewdoników i własnymi dygresjami. Bardzo niestrawną kompilację.

Mimo to polecę tę książkę, ale jako album. Zdjęcia są przepiękne (choć pewnie trudno w Angkor zrobić zdjęcia złe), książka starannie wydana na kredowym papierze. Na pewno jeszcze wiele razy będę do książki zaglądać, ale tylko po to, by nacieszyć oko.

Jacek Pałkiewicz, Angkor, 306 str., Zysk i s-ka.