"Zaginiony symbol" Dan Brown

Robert Langdon jest profesorem Harvardu, specjalistą od symboliki. Jego przyjaciel Peter Solomon prosi go o pilne przybycie do Waszyngtonu, w celu wygłoszenia wykładu. Gdy Langdon przybywa do Capitolu zastaje pustą salę, a pomiędzy zwiedzających budynek turystów ktoś zrzuca ludzką dłoń. Langdon od razu rozpoznaje dłoń przyjaciela - Petera Solomona - na której wytatułowano magiczne symbole, zapraszające profesora do poszukiwania starych mądrości masońskich. Równocześnie kontaktuje się z nim CIA. Peter Solomon to prominenty członek najstarszej amerykańskiej loży masońskiej - Langdon wie, że musi przyjąć wyzwanie przekazane mu przez tatuaże, by ocalić porwanego przyjaciela. Ale co z porwaniem Solomona ma wspólnego CIA? Jakich zaginionych mądrości ma szukać Langdon? I kto porwał i okaleczył Solomona? Te wszystkie pytania spadają na profesora już w pierwszych rozdziałach, a ich rozwiązanie będzie skomplikowane i niebezpieczne.

Nie jestem fanką Brwona, słynny "Kod Leonarda da Vinci" mnie wręcz nudził. Sceptycznie więc podchodziłam i do tej powieści. I słusznie. Brown w podobny sposób prowadzi fabułę, samą w sobie może ciekawą ale zdecydowanie przegadaną. Autor opisuje w szczegółach historię amerykańskiej loży masońskiej, jej związki z budową Capitolu, używane przez nią symbole, wszystko szczegółowo tłumacząc. Ogrom wiadomości podawanych niby mimochodem w najbardziej emocjonujących momentach może zmusić bardziej niecierpliwego czytelnika do przewracania stron, by pospieszyć za akcją. Zupełnie nierealne są sceny, gdy Langdon podczas ucieczki streszcza swojej towarzyszce matematyczne zawiłości i historię rozmaitych symboli. Mnie to nuży i śmieszy, ale wierzę, że może się podobać.

Czemu więc poznałam tę książkę? To było moje pierwsze spotkanie z audiobookiem a to jedyna książka, którą miałam w wersji do słuchania. I jak spodobało mi się słuchanie i dlaczego właśnie audiobook? Postanowiłam wykorzystać czas przeznaczany codziennie na spacery z synem, a audiobook wydawał mi się być idealny. Na początku jednak trudno było mi się przyzwyczaić do słuchania. Praktycznie trzy razy zaczynałam zanim byłam w stanie okiełznać rozbiegane myśli i skoncentrować się na książce. Dan Brown wydaje się być idealny w tym celu. Nie wyobrażam sobie słuchać książki z wyższej półki, wymagającej sporej uwagi. Tak więc na razie do słuchania wybierać będę książki lekkie.

Dodać jeszcze muszę, że "Zaginiony symbol" został świetnie przeczytany przez Wolfganga Pampela. Nie sądziłam, że interpretacja może być tak dobra. Nie mam oczywiście materiału porównawczego, więc dopiero się przekonam czy faktycznie mam rację.

Moja ocena: 3/6

Dan Brown, Das verlorene Symbol, czytał Wolfgang Pampel, Lübbe.