"Der Mann, der noch an den Klapperstorch glaubte" Thomas Rosenlöcher, Maja Bohn

Ania z Poza Rozkładem napisała bardzo mądrze o książkach dla dzieci, dotyczących tabu - w przypadku, o którym chcę napisać chodziło o drażliwe pytanie: skąd się biorą dzieci?

W dyskusji pod postem zahaczyłyśmy o aspekt interpretacji tego pytania w książkach dla dzieci wydawanych poza granicami Polski. Miałam wielką ochotę przeanalizować to na przykładzie literatury niemieckiej, ale (serio, to nie głupia wymówka) brakuje mi czasu. Jednak, jak na życzenie, mój prawie Trzyipółlatek wybrał sobie podczas ostatniego pobytu w bibliotece między innymi tę książkę:

Dopiero podczas wspólnej lektury zauważyłam, że to książka na TEN temat. Tytułowy mężczyzna wierzy w bociana i bardzo, bardzo chce mieć dziecko. Z utęsknieniem spogląda na inne dzieci, na szczęśliwe rodziny, na wózki i nie rozumie dlaczego u niego nie pojawia się dziecko. 

W swojej rozpaczy zaczyna nawet wypytywać ludzi skąd wzięli dzieci, ale ich odpowiedzi mu nie pomagają. Mężczyźni twierdzą, że mają dzieci od kobiet, a kobiety wręcz odwrotnie,  aż w końcu ktoś żartobliwie podpowiada mu, że dzieci przynosi bocian. Od tego dnia nieszczęśliwy bohater kusi bociana kostkami cukru, wykładanymi na parapet. Jego działania obserwuje sąsiadka, która domyśla się marzenia nieboraka. 

Gdy traci on całkowicie nadzieję na powodzenie, sąsiadka łapie go na ulicy i zabiera do swojego mieszkania, uprzednio dając mu namiętnego całusa. 

A w mieszkaniu....

wpakowała go do łóżka, rozebrała i przytuliła tak mocno, że mężczyzna poczuł, iż jest jeszcze grubsza niż myślał. Mimo to podobało mu się to uczucie oraz zapach kobiety. 

Gdy mężczyzna się budzi, kobieta jest bardzo czuła i daje mu nadzieję na dziecko. 

Mężczyzna czeka i czeka, obserwuje coraz grubszą kobietę, aż pewnego dnia otrzymuje od niej prezent w postaci dziecka.

Syn przyjął książkę bez dodatkowych pytań - pewna jestem jednak, że Siedmiolatka w tym wieku pytaniami by mnie zasypała. A wam jak się podoba niemieckie podejście do tematu?