"Ostatnia arystokratka" Evžen Boček

Bardzo sceptycznie podchodzę do książek, które wszem i wobec polecane są jako wyjątkowo śmieszne i dowcipne. Już kilka razy się nacięłam i okazało się, że książki, które podobają się nawet cenionym przeze mnie blogerom, nie trafiają w mój gust.

Rozpoczęłam lekturę w samolocie relacji Singapur - Manila, nie spodziewając się fajerwerków, nie mówiąc już o wybuchach śmiechu. Przez pierwsze dziesięć - dzwadzieścia stron powtarzałam sobie nawet w duchu, nie kryjąc satysfakcjonującej schadenfreude,  że jak zwykle miałam rację, że to kolejna przereklamowana książka itd. Gdy jednak doszłam do sceny odprawy na lotnisku dostałam takiego ataku śmiechu, że stałam się obiektem podejrzliwych spojrzeń połowy samolotu. Nawet nie chcę sobie wyobrażać, co sobie myśleli o mnie filipińscy pasażerowie, gdy dusiłam w sobie chichot, ocierając łzy i starając się kontrolować podskakujące ramiona. Nie przypominam sobie, kiedy ostatni raz tak się zaśmiewałam, czytając książkę!

Z zasady nie jestem fanką wymyślonych historii, które są całkowicie nieprawdopodobne, a karkołomne zbiegi okoliczności i liczne wydarzenia mają na celu jedynie ubawienie czytelnika. I chyba niesłusznie, bo dobra rozrywka, nie jest zła ;)

Narratorka i główna bohaterka - hrabianka Maria Kostka - jest najmłodsza w arystokratycznym, czeskim rodzie. Szkopuł w tym, że mieszka w Stanach Zjednoczonych, a jej rodzice nie należą do najbogatszych. Czas jednak wrócić do właśnie odzyskanej rodzinnej posiadłości i uratować zamek przed całkowitym upadkiem. Wrócić jednak nie jest łatwo, gdy ma się nie mówiącą po czesku mamę oraz prochy licznych krewnych, których ostatnią wolą było pogrzebanie w ojczystej ziemi. 

Okazuje się, że niełatwe także jest bycie arystokratką, gdy brakuje pieniędzy, a zamkiem rządzi niereformowalny kasztelan Józef wraz z uzależnioną od, skądinąd wyśmienitej, orzechówki własnej produkcji kucharką Cichą i hipochondrycznym ogrodnikiem panem Spockiem. 

Ta wybuchowa mieszanka postaci zapewni wam kilka godzin niepohamowanego śmiechu. 

Nic więcej nie zdradzę, musicie sami się dowiedzieć jak ta kompania próbowała wyciągnąć rodowy zamek z długów.

Moja ocena: 6/6

Evžen Boček, Ostatnia arystokratka, tł. Mirosław Śmigielski, 254 str., Wydawnictwo Stara Szkoła.