Nie czytałam prozy Sontag, nic o niej nie wiem i, co więcej, niespecjalnie jestem nią zainteresowana - bez wyraźnych przyczyn. Ta książka Wydawnictwa Pauza też nie znajdowała się w obszarze moich zainteresowań, a poznałam ją tylko dlatego, że Legimi podsunęło mi audiobooka. Słuchało się go świetnie, więc książkę pochłonęłam błyskawicznie. Nie oznacza to jednak, że powieść Nunez mnie zachwyciła albo że nabrałam chęci do zapoznania się z utworami Sontag.
Sempre Susan nie jest biografią, zresztą podtytuł na to wcale nie wskazuje, słowo "wspomnienie" wydaje się idealnie oddawać istotę tej książki. Nunez, jako młoda kobieta, została asystentką słynnej Sontag - miała pomagać jej w uporządkowaniu i prowadzeniu korespondencji, ale ta rola zupełnie się zmieniła, gdy poznała jej syna i, za aprobatą eseistki, stworzyła z nim związek. Nunez wprowadziła się do mieszkania Sontag, w którym zamieszkali we trójkę, co przyczyniło się do licznych spekulacji na temat istoty tego związku.
Sempre Susan to bardzo osobisty zbiór wspomnień o Sontag, na tyle osobisty, że wielokrotnie zadawałam sobie pytanie, czy to książka bardziej o Susan czy może raczej o Sigrid. Autorka opisuje dość wyrywkowo swoje wspomnienia, kreśląc obraz słynnej eseistki. Ten obraz nie zawsze jest pochlebny - wyłania się z niego nieprzystępna egocentryczka, która zmaga się z ciągłym poczuciem samotności oraz ogromem słabości i lęków. Jej relacja z synem wydaje się być toksyczna, podobnie jak wiele relacji przyjacielskich i romantycznych. Nunez odmalowuje obraz zwykłej kobiety, z wielkim bagażem trosk i zmartwień, z przywarami i zaletami. Nie jest to jednak obraz serdeczny i ciepły, czasem odnosiłam wręcz wrażenie, że Nunez kierowały pobudki negatywne. Zresztą balansuje ona często na granicy nieoceniania i wręcz przeciwnie - wartościowania zachowań i wyglądu Sontag.
Słuchając tej książki, dotkliwie odczuwałam mój brak wiedzy na temat prozy Sontag. Myślę, że wtedy bardziej doceniłabym wspomnienia Nunez.
Moja ocena: 4/6
Sigrid Nunez, Sempre Susan, tł. Dobromiła Jankowska, czyt. Joanna Domańska, 144 str., Wydawnictwo Pauza 2021.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz