Ponieważ podobały mi się obie dotychczas przeczytane książki Sue Monk Kidd, zdecydowałam się na zakup tej autobiograficznej powieści. Kidd kończy pięćdziesiąt lat i boryka się z rozterkami tego wieku - dorosłość córki, starzenie się, cel w życiu, zmiany, jakie zachodzą w jej ciele. Córka natomiast ma inne problemy - ie zostaje przyjęta na wymarzone studia i to wpędza ją w depresję.
Obie kobiety naprzemiennie opowiadają o swoich doświadczeniach i uczuciach podróżując wspólnie w Grecji i Francji. Ich rozważaniom towarzyszą liczne odwołania do kultury helleńskiej, a przede wszystkim do mitologii. Szczególnie mit o Demeter i Persefonie stanowi alegorię ich stosunku. Obie kobiety łączy jedno pragnienie - zostania pisarką. Nie wiedzę tego jednak, bo niemal ze sobą nie rozmawiają. Obie są skoncentrowane na sobie, rozważają wciąż i wciąż swoje problemy, nie zauważając otaczającego ich świata i nie dostrzegając samych siebie.
O ile jeszcze jestem w stanie zrozumieć problemy matki, to te córki są zupełnie oderwane od rzeczywistości. Być może nie udało się jej przedstawić swojego stanu dostatecznie, ale nie jestem w stanie uwierzyć w depresję, której opis opiera się na jednym zdaniu. Dziewczyna dostaje list odrzucający jej podanie i w tym momencie wpada w depresję. Nagle. Być może tak było, ale nie widzę w tej książce ani jednego symptomu tej choroby, tylko powtarzane wciąż i wciąż te same rozważania. Nawet opis mężczyzny, którego wybiera na męża wydaje się być nieudany. Ciągle miałam przed oczami średnio inteligentnego osiłka, za to nie widziałam nigdzie entuzjazmu ze wspólnie spędzanego czasu.
Rozważania obu kobiet bardzo mocno osadzone są w kulturze, feminizmie, autorki odwołują się do wielu motywów, ale ciągle nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że ślizgają się po temacie, nie sięgają do głębi, a mistyczne odwołania do Maryi, rodzicielki i matki były niemal śmieszne.
W moim przekonaniu to nieudana powieść, którą ratuje jedynie dobre tłumaczenie.
Moja ocena: 3/6
Sue Monk Kidd, Ann Kidd Taylor, Podróże z owocem granatu, tł . Marta Kisiel-Małecka, 312 str., Wydawnictwo Literackie 2016.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz