Albania to kolejny kraj, który poznałam dzięki serii podróżniczej. Moją przewodniczką była Izabela Nowek, która naprawdę jest przewodniczką turystyczną, a zarazem żoną Albańczyka. To idealna kombinacja, by przybliżyć czytelniczce ten kraj. Nowek opowiedziała swoją własną historię z Albanią w tle, ale i pokusiła się o obalenie stereotypu, jaki wiele osób ma na temat Albanii: dyktator, bieda, mafia, bunkry. Moim zdaniem, udało się jej to, choć od tych tematów wcale nie uciekała. Nowek nakreśla je jednak z innej perspektywy, tłumaczy przyczyny i pokazuje stan obecny.
Znajdą się w tej książce takie tematy jak oczywiście kuchnia, zwyczaje, folklor, legendy, opisy przeróżnych miejsc i język. Nowek czerpie garściami z opowieści rodzinnych męża, ale i z własnych doświadczeń i spotkań. Widać, że pokochała swoją ojczyznę z wyboru, ale kreślony przez nią obraz nie jest przesłodzony i bezkrytyczny.
Autorka przekonuje nas, że Albania to mozaika kultur, legend i zwyczajów. Są tu miejsca piękne i urokliwe, a także zaniedbane i brudne. Jest otwartość, ale i przywiązanie do zwyczajów, są wpływy chrześcijańskie i muzułmańskie.
Wyobrażam sobie, że dla osób bliżej znających Albanię ta książka nie będzie stanowić niespodzianki, bo i chyba nie taki był cel autorki. To raczej opowieść dla osób, które o kraju niewiele wiedzą, które planują do niego podróż lub były w Albanii i chcą po tej wyprawie lepiej zrozumieć to państwo.
Ja słuchałam audiobooka, ale jeśli faktycznie wreszcie się do Albanii wybiorę, zaopatrzę się w wersję papierową, bo z przyjemnością obejrzałabym zamieszone w książce zdjęcia.
Moja ocena: 4/6
Izabela Nowek, Albania. W szponach czarnego orła, 300 str., Wydawnictwo Poznańskie 2022.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz